Ah benim Süleyman Abim
Hayatta tanıdığım ilk âlim
İlk öğretmenim
İlk ustam ilk şairim
Ne olacak bu memleketin hali
Yaz diyorsun
Susarsan
Şairliğine bir mezar kaz diyorsun
Ah benim abim
Yaralı abim
Bu vatanın taşına toprağına
Ölümüne sevdalı abim
Devir değişti devir
Benim de içim yaralı yüreğim devir
Artık hiçbir şey bildiğin gibi değil
O eski günleri
O eski dostları artık aklından sil

Şimdi bambaşka bir dünyada yaşıyoruz
Ölümden beter
Herkesin elinde ipek bir eldiven
Ucunda hançer

Çoktan paslandı çürüdü yürekte
Merhamet şefkat vicdan
Şimdi Diyojen bile
Bin fenerle bulamaz
Senin aradığın gibi bir insan
Yıllardır çaldığı yok kapımızı
Ne aşk ne dost ne vefa
Ne aptalca yitirdik ömrümüzü
Aziz Nesin’i anıyoruz her gün biraz daha

Mazide kaldı artık sormak bir dosta
Aç mısın tok musun
Şimdi sadece zavallı bir oyun
Var mısın yok musun

Kitaplarda boynu bükük duruyor artık
İnsanlığın tarihi
Şimdi her kanalda varsa yoksa
Zayıflama diyet ve yemek tarifi
Bu şehirde yıllardır süresiz kapalı
Kalplere giden yol
Şimdi bütün hedef
Şöhrete kestirmeden giden yol

İşte bu yüzden
Yıllardır kalemimin ucu kırık
Ne söylesen haklısın be Süleyman Abim
İçimden bir satır yazmak gelmiyor artık