Ben en çok insandan korktum anne
En çok insandan
Okudukça tarih kitaplarını
Yüzyıl savaşlarını, kardeş kavgalarını
Bir saltanat uğruna kıyılan canları
Ve okudukça bugün gazetelerin cinnet sayfalarını
Tanıdıkça her gün biraz daha
İnsan adlı insancıkları
Ve yaşadıkça hala bu çağda
Taş devrinin mağara adamlarını
Ben en çok insandan korktum anne
En çok insandan

Bir düşün anne
Bir düşün atılan bombaları patlayan silahları
Yaşadığımız açlığı acıları savaşları
Bir vuruşta kesilen başları
O keskin kılıçları
O cellâtları
O katliamları
O vahşetleri
Ve ardından yükselen çığlıkları

Bir düşün anne
O kefensiz bebeleri, çocukları
Hapishanelerde işkenceleri copları
Bir düşün
Tankları tüfekleri topları
Ben en çok insandan korktum anne
En çok insandan

İnsan değil mi anne
Emeğini ekmeğini çalan insanoğlunun
Suyunu bulandıran
Dostuna çelme takan
Sırtından vuran
Yollara mayınlar döşeyen
Bütün köprüleri yıkan
İnsan değil mi anne
Kendi ozanına kıyan sazını kıran
Şairini sürgüne vuran
Sesini sözünü kesen en haklı olanın

Ah anne ahh
Boşuna günahını almışız hayvanların
Masallarda anlattığın devlerin canavarların
İnlerin cinlerin ejderhaların
Hiçbiri bu kadar korkunç değil be anne
Baksana yaptığına insanların
Ah dili olsa bu gecelerin bu sokakların
Haykırsa katili kim bu masum kurbanların
Ve bir bir indirse maskesini bu sahte kahramanların
Bu yalan yüklü karanlık suratların
Ah anne ahh
Onlar ki sadece adı insan soyadı insan
Gel gör ki çoğu insanlıktan noksan be anne
İnsanlıktan noksan
Dünyada kim var anne
Kendi soyuna bu kadar düşman
Ve bu kadar pişman
Ben en çok insandan korktum anne
En çok insandan…