Dağbaşlarında donmuş bir kar tanesiydim
İçimde ateşler yakmasaydın
Bu gözler öylesine tenha-öyle ürkekti
Sen ki sevgiyle bakmasaydın
Nereden bilecektim bu fırtınayı
İçimde şimşekler çakmasaydın
Bir çölden farkı yoktu bu kalbin
İçime bir nehir gibi akmasaydın
Bir adım atmazdım imkansızlığa
Peşine gönlümü takmasaydın
Ben bu hayata hayat mı derdin
Eğer ki karşıma sen çıkmasaydın
