Ben seni onca gülün arasından seçtim,
Bir tek senin için, onca gülden vazgeçtim.
Kaybettiklerime asla üzülmedim.
Seni bulduğuma sevindim.
Çok gül oldu hayatımda
Ama,en çok seni sevdim.
Güller kadar güzeldin
Gülüm derdim.
Öyle narindi ki yüreğin,
Kıyıp da dokunamazdım.
Gözlerin öyle parlaktı ki,
Gözlerine bakamazdım.
Öyle nazikti ki tenin,
Öpmeye kıyamazdım.
Ama sen ne yaptın.
Bir hiç uğruna vazgeçtin benden.
Söktün yüreğimi en derinden.
Sana bu kadar değer verip,
Böylesine severken.
Çekip gidilir mi aniden.
Şimdi sensizliği yaşıyorum içimde,
Fırtınalar kopuyor çaresiz yüreğimde,
Bir hançer saplayıp gittin kalbime,
Hala izleri var bedenimde.
Oysaki sana ne kadar güvenmiştim.
Her şeyimi verip, ölesiye sevmiştim.
Tüm üzüntülerimi unutup,
Seninle yeşermiştim.
Şimdi kurudu dallarım,
Döküldü yapraklarım.
Büyümez oldu, yarım kaldı umutlarım.
Başlamadan bitti, tüm yaşadıklarım.
Tükendi gitti seninle beraber,
Mutluluk dolu yıllarım.
Söyleyeceklerim son sözümdür sana.
Kimse sevmez benim gibi seni bir daha.
Sen hala hayallerde yaşıyorsun ama,
Bir ben daha bulamazsın unutma.
Sen bana göre değil, başkasına göresin.
Artık yüreğimde değil, nefretimdesin.
Ardına dönüp de bakma artık.
Sen istesen de ben yokum bilesin.

Şeref Ayazgün