Dün yine yolda gördüm seni,
İçim acımadı eskisi gibi.
Nedenini bilmiyorum ama,
Yanmıyor artık canımın içi.

Aklıma bile gelmiyor, maziden bir esinti
Anlamadın mı daha,
Unuttum ben seni
Unuttum o alçak yüreğini.
Duymak istemiyorum sesini,
Tutmak bile istemiyorum ellerini,
Ne aşkını, nede sevgini
İstemiyorum hiçbir şeyini.
Gittiğin günden beri,
Her şey değişti bende,
En büyük değişikliktir,
Artık ne adın, ne sevgin var yüreğimde.
Hani giderken üzülmüştüm ya,
Hani az kalmıştı ağlamaya,
Hani gözlerim dolmuştu.
Bırakıp gitmiştin ya beni yarı yolda,
İşte o gün başladım, yokluğuna alışmaya.
Bak şimdi gülüyor gözlerim,
Bak artık üzülmüyor yüreğim.
Bir oyunmuş yaşadıklarımız,
Hayalmiş geride bıraktıklarımız,
Bir rüyaymış, uyandım.
Bir gün gerçekten seversin diye,
Hep kendimi avuttum.
Sen çoktan unuttun biliyorum ama,
Bak, ben de unuttum.
Şimdi ne adın var dilimde.
Ne sevgin var yüreğimde.
Sana ait hiçbir sevgi yok içimde, bedenimde.
Gittin, giderken mutlu gibiydin.
Oysa ben gittiğin gün yıkılacak gibiydim
Ömür boyu hep beraberiz derdin.
Ama bak yalanmış, her şeyin.
Onca yaşanmışlara rağmen,
Giderken bir elveda bile demedin.
Sen giderken yıkılmamak için
Güçlükle ayakta dururken
Şimdi ise yıkılmaz bir çınar gibiyim.
O gün kahrolmuştum ama,
Şimdi üzülmüyorum bile
Her şeyi unuttum işte
Sen yalancı yüreğinle, yabancı ellerde
Her şeyin bittiği o yerde, mutlu olman dileğiyle.