Geceleri yıldızlara bakıyorum,
Tek, tek onları sayıyorum,
Bazen de “seviyor” “sevmiyor” yapıyorum,
Sonunda ne çıkıyor biliyor musun?
Bilmiyorsun tabi…
Çünkü sonuna hiç ulaşamadım.
Sana ulaşamadığım gibi,
Sende yıldızlar gibisin,
Neden mi?
Sende onlar gibi,
Çok yakınımda görünüyorsun,
Ama çok uzağımdasın.
Geceleri görünüyor,
Gündüzleri de kayboluyorsun.
Bazen parlıyor,
Bazen de sönüyorsun.
Sen tıpkı yıldızlar gibisin,
Ulaşılmaz olsan da onlar gibi,
Her zaman şunu hatırla…
Yıldızlar parlaktır ama,
Parlaklıklarını güneşten alırlar.
Güneş olmazsa parlayamazlar.
Her zaman sönük kalırlar.
Sende güzelliğini,
Seni sevenlerden alıyorsun.
Onların değerini bir türlü anlamıyorsun.
Sende çevrene karşı sönük kaldığında,
Seni sevenlerin değerini anlarsın.
Etrafındaki güneşin kıymetini bil…
Şu anda çok güzel ve parlaksın,
Çünkü etrafında birçok güneş var.
Ama senin sonunda yıldızlar gibi olmasın.
Yıldızlar önce parlar, sonra söner,
Sonra akşam olur,
Ve umulmadık bir anda,
Kayar ve kaybolur……….
Şeref Ayazgün