Çok iyi oynadın bu aşk oyununu,
Sonradan anladım, bu oyunun sonunu,
Oysa ki seni ne çok sevmiştim,
Öyle sevmiştim ki, 'YÜREĞİM' demiştim.
Ve anladım ki, hakketmemişsin.
Sen sevilmeye değmezmişsin.
Artık 'Yüreğim' değilsin benim
Artık sahibi değilsin yüreğimin.
Bilmedin kıymetini sevgimin.
Artık sebebisin kinimin,nefretimin.
Şimdi nefretimi ölçmeye gücün yetmez,
Aşk dediğin 'ailem istemiyor' diye bitmez.
Sen hiç sevmemişsin ki güzelim.
Gerçek aşkı ayırmaya,kimsenin gücü yetmez.
Kalleşçe hayatımdan çektin gittin.
Bu oyunu sen kahpe olarak bitirdin,
Hem beni hem kendini kaybettin,
Sana 'Yüreğim' demiştim,hakketmedin.
Oysa ki bi'tanemdin,meleğimdin.
Aşkların en güzeli,vazgeçilmezimdin
Çocuklar gibi masumdun,bebişimdin
Yanına geldiğimde cennetim,
Yokluğunda özlemimdin,
Şimdi ne yüreğim,ne meleğimsin.
Ne bebişim, ne bitanemsin
Ne aşkların en güzeli, nede vazgeçilmezimsin,
Şimdi sadece içimde beslediğim, nefretimsin,
Bu hallerde olmamın tek sebebisin.
Artık 'Yüreğim' değilsin.
Sen sadece zavallı bir Kahbesin.....
Şeref Ayazgün