Hep birleri vardı,giden birileri.kalmayı beceremedi onlar.Kalmak duygusu yerle bir ediyordu kendisi olamadıkları hayatı.Hep giden birileri vardı:Oysa gitmenin en korkunç çığlığı düşmüştü gecemin tam ortasına.Bir çocuk gibi hıçkıra hıçkıra ağlatan ayrılığı besteliyordu gözlerim….



Gittin ve kıyameti koparttın şehrimde.
Gittin benim olmayan bir şehre..

Sevginin adı yalnızlık bütün kitaplar tam aksini söyler oysa.Ama insan aklının duyamayacağı kadar kısık bir sesle okşar yalnızlığını.Yalnızlığına dokunur,öper.İnsan yalnızlığıyla bütünleşir.Hayatta hiçbir can dost değildir canına.Canımı acıtma n’olur.Canımı acıtma…

Sevginin adı hasrettir…

Hızla açıldı sokak kapısı ve kapandı ardından.Oysa o değildi gelen yine yanılttı seni duyguların.Gözlerin yine kapandı derin bir nefesin ardından.Özlüyorsun canını acıttıkça acıtıyor bu adresini unutmuş sevgili.Yüzü nerdeydi diyorsun; gözleri ne renkti.Tam olarak değil ama silinip gidiyordu yavaş yavaş sureti duvarlarından.

Karanlıktan bir çığlık koptu ve geldi yüreğimin başköşesine.Başladı sensizlik zamanları.Adından kokuna kadar seni hatırlatan ne varsa hep bir kuş gibi çırpınıyor yüreğimde.Hadi n’olur çıkıp gelsene…


Gelse; keşke gelse diyorsun aniden çıkıp gelse...


Hayatı hep diğer ucundan yakalamaya çalışıyorken yakalanıyoruz diğer ucuna.Hep evetler ve hayırlar arasına sıkışıp kalmış öznesiz yüklemsiz boş bir cümle kurmak için yitirilen biz....Peki şimdi bize ne olacak.


GELSENE…


Herkesin bir gitme öyküsü vardır.Ve sevginin herkesten alacağı…


Herkes gider ve kalır herkes.Her ayrılık burukluk bırakır ardından.Sen kocaman adam seslendiğinde ve yürüdüğünde sokakları titreten o adam; ağlıyor musun?
Ağlıyorsun:ağlamak yakışıyor inan gözlerine.Hadi ağla inan giden yakışıyor bu gözyaşına.

Eğer ağlatıyorsa sevgi ağlayabildiğiniz kadar ağlayın ama asla vazgeçen siz olmayın.Ağlayın sevgininde bir gözleri vardır o da size ağlıyordur unutmayın!



Gitme
Sana git diyorsam da gitme…



Sevginin adı nedir?
Yalnızlık...


Peki sen bilir misin? Onca kalabalığın arasında paramparça olan yerlerini,kimseler görmesin diye acele ile toplarken yalnış yerlere iliştiridiğini.Şimdi toplamaya çalışsanda kalanlarını; hep bir eksik parçan olacak,hiç bir zaman bulamayacağın.Yalnızlık saatlerinde derin bir nefesle içine sıkışıp kalacak o eksik parçan...



Karanlıktan ne zaman kopsa bir çığlık iki yürek ayrılığında:Bir çift ayak sesi korkutur şehri hep.Giden bir yüreğe basa basa gider ve o yüreğin kulakları sağır edecek kadar korkunç sessizliği haykırır:Şehrin taş duvar olan her yerinde.


Ve insan bir kere sever.Ve sevginin adı yalnızlıktır......